ΑΡΘΡΑ

Ο Γρηγόρης Σολωμός ασχολήθηκε με τα πεδία της ιατρικής, της φυσικής, της ιστορίας, της φιλοσοφίας, της πολιτικής, της υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης, ευρισκόμενος σε διαρκή πνευματική κίνηση για την αναζήτηση της δημιουργικής γνώσης, της επιστημονικής τεκμηρίωσης και της παραγωγικής σύνθεσης.

Published: Jun 01 Posted Under: Διάφορα

Ιστορική αναφορά στην Σμύρνη

Προς
Τον Εκδότη – Διευθυντή
της Εφημερίδας «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»
Κον ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ
Αθήνα

 

Αξιότιμε Κε Διευθυντά,

Παρακαλώ δεχθείτε τις σύντομες παρατηρήσεις μου σε δημοσίευμά σας, (29/3) στις στήλες «Γράμματα των αναγνωστών» σας και που θεωρώ σημαντικές:

Με τον τίτλο «Αποστολή παραχάραξη της ιστορίας», του φίλου μας κ. Β. Αναστασιάδη, επισημαίνεται η προσπάθεια Τούρκων ιστορικών, επίρριψης των ευθυνών του εμπρησμού της Σμύρνης στους Έλληνες. Και επειδή η εν λόγω άποψη υποστηρίζεται και από Έλληνες, που φέρονται ως ιστορικοί, νιώθω την ανάγκη να καταθέσω τα παρακάτω στοιχεία, για την αλήθεια και μόνο. Οι τελευταίοι Έλληνες στρατιώτες εγκατέλειψαν την Σμύρνη στις 27 Αυγούστου του δίσεκτου για τον Ελληνισμό χρόνου, 1922. Την ίδια μέρα η πόλη κατελήφθη από τουρκικά στρατεύματα, κυρίως Τσέτες και το μεσημέρι ανέλαβε την διοίκηση της πόλης ο διαβόητος Νουρεντίν πασάς. Την αποφράδα εκείνη νύχτα προς την Κυριακή 28 Αυγούστου, παρεδόθη στον έξαλλο τουρκικό όχλο και «απελεπίσθη» κυριολεκτικά ο εθνομάρτυς Χρυσόστομος. Από την επομένη κατακλύσθηκε ολόκληρη η προκυμαία από 200 και πλέον χιλιάδες Έλληνες, που αναζητούσαν μέσο διαφυγής για τα πλησιέστερα Ελληνικά νησιά. Την δε Τετάρτη 31/8 ξεκίνησε από την Αρμενική συνοικία και επεκτάθηκε, επιλεκτικά και απειλητικά στις Ελληνικές ο μεγάλος εμπρησμός, που κατέστρεψε την πρωτεύουσα της Ιωνίας.

Για τους υπαιτίους εμπρηστές έχουν γραφεί πολλά. Αναφέρομαι μόνο στον ιστορικό Γιάννη Κορδάτο, του οποίου η πολιτική τοποθέτηση είναι γνωστή και όλοι γνωρίζουν την τότε «συμμαχία» των σοβιετικών με τον Κεμάλ και ιδιαίτερα την οικονομική σε ράβδους χρυσού και πολεμικό υλικό γενναία βοήθεια προς τους νεότουρκους. Λέει λοιπόν στην σελ. 577, τομ. 13 της «Μεγάλης ιστορίας της Ελλάδας» επί λέξει : «… όπως είπαμε η υποχώρηση (του Στρατού μας) μεταβλήθηκε σε φυγή. Στις 8 Σεπτέμβρη (27 Αυγούστου) οι Τούρκοι μπαίνουν στην Σμύρνη και την έκαψαν. Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Σωστή κόλαση. Ο Ελληνικός πληθυσμός έτρεξε στην παραλία. Άλλοι με βάρκες και άλλοι κολυμπώντας πήγαιναν στα πολεμικά της Γαλλίας, Αγγλίας και Ιταλίας ζητώντας άσυλο. Αλλά οι ναύτες τους πετούσαν στην θάλασσα, όταν σκαρφάλωναν στα πλοία και ακόμα τους έκοβαν τα χέρια ή τους κλωτσούσαν. Οι Τούρκοι έσφαξαν τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο και πολλούς Σμυρνιούς. Θρήνος και κλαυθμός. Οι φλόγες είχαν υψωθεί ως τον ουρανό και το αίμα έτρεχε στους δρόμους της γκιαούρ Σμύρνης, που ήταν πολλά χρόνια η εμπορική και βιοτεχνική πρωτεύουσα της Μικρασίας. Στο λιμάνι μέρες έπλεαν τα πτώματα» …

Οι παραπάνω καταθέσεις του Κορδάτου έχουν σημασία γιατί οι Έλληνες κομμουνιστές την εποχή εκείνη, θεωρούσαν ότι «η Ελλάδα ήταν φρουρός των Αγγλικών συμφερόντων, αλλά και ο στρατός της θα είναι ο καλύτερος χωροφύλακας των πετρελαίων της Μοσούλης…», σελ. 526 του ιδίου τόμου της παραπάνω «Μεγάλης ιστορίας της Ελλάδας» και είχαν καταγγείλει «τον ελληνικό ιμπεριαλισμό στην Μ. Ασία». (Γ. Καραμπελιάς, «Χίλια εννιακόσια είκοσι δύο», δοκίμιο 2002). Επομένως, δεν θα υποστήριζε ποτέ ο Κορδάτος ότι «οι Τούρκοι έκαψαν την Σμύρνη», αν υπήρχε έστω και ελάχιστη αμφιβολία για τους υπαίτιους του εμπρησμού.

Όσο για τις «Ρεπούσιες» θέσεις, ευθύνες έχουν οι πολιτικές δυνάμεις που τις επωάζουν και το βήμα της Βουλής των Ελλήνων, που τις ανέχεται.

 

Γρηγόρης Σολωμός, Εφημερίδα "Καθημερινή",  5.4.2013

 

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ   -   ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ