Τα γενόσημα
Ποτέ δεν αμφισβήτησα την ειλικρίνεια του Προέδρου του ΕΟΦ, Καθηγητή κ. Γιάννη Τούντα, ούτε τις καλές προθέσεις για την μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης του Υπουργού Υγείας κ. Α. Λοβέρδου.
Και ειλικρινά χαίρομαι όταν διαβάζω τις διαβεβαιώσεις του πρώτου σ’ ένα πρόσφατο άρθρο του, «ότι ο ΕΟΦ διαχρονικά λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της δημόσιας Υγείας…». Και την δήλωση του δεύτερου, ότι «οι εισαγωγές των γενοσήμων φαρμάκων διασταυρώνονται πάντα και με τους ευρωπαϊκούς ελέγχους και αυτό καθιστά το σύστημά μας εγκυρότερο…».
Όμως, θέλω να πιστεύω ότι δεν θα υπήρχαν αμφισβητήσεις για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των γενοσήμων, αν ο ιατρικός κόσμος και οι υπόλοιποι συντελεστές της υγείας γνώριζαν ότι:
- Ο ΕΟΦ διατηρεί – όπως διατηρούσε κάποτε το ΙΦΕΤ στην Παλλήνη – εργαστήριο μέτρησης βιοδιαθεσιμότητας και βιοϊσοδυναμίας όλων των υπό αδειοδότηση καινούργιων φαρμάκων ή μορφών και όλων εκείνων των συσκευασμάτων που βρίσκονται στις διάφορες φάσεις ανάπτυξης από ντόπιες φαρμακευτικές εταιρείες, κατά παραγγελία;
Αν ο ΕΟΦ δεν διαθέτει τέτοιο εργαστήριο ή διαθέτει κάποιους άλλους τρόπους ελέγχου, αλλά που δεν επαρκούν για τον έλεγχο όλων των υπό αδειοδότηση και των κυκλοφορούντων γενοσήμων, να μας ειπεί με ποια νοσοκομεία έχει συμβληθεί για την διενέργεια των προαναφερθέντων ελέγχων βιοδιαθεσιμότητας και βιοϊσοδυναμίας και ακόμη ποιος είναι ο επιστημονικός υπεύθυνος, του ελέγχου της βιοδιαθεσιμότητας και της βιοïσοδυναμίας του στο κάθε νοσοκομείο. - Ότι η σύμβαση με το επιλεγμένο για έλεγχο νοσοκομείο ή κλινική έχει υπογραφεί με τον ΕΟΦ και όχι την εταιρεία, που ανήκει το υπό έλεγχο ιδιοσκεύασμα.
- Ότι το υπό εξέταση υλικό (κάψουλες, ενέσιμη μορφή κ.λπ.) προσκομίζεται για μελέτη ή έλεγχο στο επιλεγμένο νοσοκομείο ή κλινική από όργανα του ΕΟΦ (που πήραν το σκεύασμα από το ράφι ενός τυχαία επιλεγέντος φαρμακείου) και όχι με φροντίδα της οικείας εταιρεία.
- Ότι η διαδικασία του ελέγχου των σκευασμάτων γίνεται επί εθελοντών επιλεγέντων από το εργαστήριο ή το νοσοκομείο, που γνωρίζουν πολύ καλά τους σκοπούς της μελέτης και υπογράφεται σχετική σύμβαση, που καθορίζει τους όρους της συνεργασίας και την αμοιβή των εθελοντών.
Φυσικά οι δαπάνες του ελέγχου ή πιστοποίησης της βιοϊσοδυναμίας ενός ιδιοσκευάσματος επιβαρύνουν την αιτούσα την άδεια φαρμακευτική εταιρεία.
Κανένας γιατρός ή φαρμακοποιός ή και πολίτης νομιμοποιείται να διατηρεί αμφιβολίες για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των γενοσήμων, αν γνωρίζει όσα προανέφερα.
Τέλος, νομίζω ότι η δημιουργία κλινικών μονάδων ή εργαστηρίων, με την απαιτούμενη από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (ΕΜΑ) υποδομή και η λειτουργία των εν λόγω μονάδων στην χώρα μας θα βοηθήσει σημαντικά από την μία μεριά τις ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες που παράγουν γενόσημα και από την άλλη τον εύκολο δειγματοληπτικό έλεγχο της πολιτείας (ΕΟΦ), με δαπάνες φυσικά της ενδιαφερομένης ή ελεγχόμενης φαρμακοβιομηχανίας.
Μόνο έτσι ο γιατρός – που κάνει σωστά τη δουλειά του χωρίς καμιά συναλλαγή – θα δεχθεί στην συνταγογραφία του το γενόσημο ισότιμα και ισάξια με το πρωτότυπο. Με την αποκλειστική ευθύνη του ΕΟΦ και όχι με την ευθύνη των φαρμακευτικών εταιριών. Με την πρότασή μου αυτή δεν έχω καμιά πρόθεση συκοφάντησης ή αμφισβήτησης της οιασδήποτε εθνικότητος φαρμακοβιομηχανίας αλλά επιθυμώ να διασφαλισθεί η υγεία του αρρώστου και πολύ περισσότερο σήμερα που τα συμφέροντα συνθλίβονται στα καυδιανά δίκρανα του ανταγωνισμού.
Γρηγόρης Σολωμός, τ. Υφυπουργού Υγείας – τ. Διοικητή ΙΚΑ, Μάρτιος 2010